Bardzo lubię, gdy zawinięta w ciepły szlafrok, przewracam kolejne strony. Obok gorąca herbata i ciepłe światło lampki. Wtedy nawet jesienna zawierucha za oknem jest jakaś znośniejsza. To scenariusz na wieczór. Gdy natomiast muszę wyjść rano, a aura nie nastraja do optymizmu i aktywności, robię sobie pyszną kawę w moim boskim imbryczku. I rozgrzewającą herbatę, by złapać choćby łyk, zanim stanę w drzwiach i dostanę rozmokłym liściem w czoło. Od razu jakoś wszystko ciut mniej mnie irytuje. Mam też więcej powera i już nie dostaję zadyszki, mimo 10-kilogramowego obciążenia w nosidle. Okazuje się, że wtedy nawet parasol może mieć inne zastosowanie, niż to zwyczajowo przypisane. Mały trzyma rączkę jak stery na statku. A jak wiadomo, starym wilkom morskim odrobina wody przecież nie jest straszna :)

Może to nie jest zbyt odkrywcze, ale nie zawsze spędzam całe dnie na niańczeniu Małego i pichceniu w pasiastym fartuszku. Czasem, od wielkiego dzwonu, zdarza mi się gdzieś wyjść i dostymulować intelektualnie wśród ludzi. I tak na ten przykład, w ostatni weekend wylądowałam na ciekawym wydarzeniu Strefa Zmian, które organizowała Jadwiga Korzeniewska i Igor Rotberg. Aaaa tam, powiem Wam! Jadzia to moja koleżanka z liceum :) A ponieważ jak pisałam TUTAJ nie mam syndromu "nie daj Bóg, byś dziadu miał lepiej ode mnie", tym bardziej się cieszę, że moja znajoma wypływa na szerokie wody i świetnie się w tym odnajduje. Pochwalę się też w imieniu Jadzi, że napisała książkę dla tych, którzy są betonami w obliczu wszelkich zmian. Wielki szacun Kochana, bo nic nie jest tak ciężkie do zmiany, jak nawyki (co zresztą znam z autopsji). 

Konferencja była na tyle ciekawa, że zasługuje na kilka zdań. Być może przy następnej edycji, ktoś będzie chciał się załapać. Po pierwsze, dużą zaletą konferencji w moim odczuciu była jej innowacyjność. W trzech salach jednocześnie odbywały się prelekcje podzielone na strefy tematyczne: "Ciało i umysł", "Motywacja", "Relacje". Uczestnik sam decydował, który wykład jest według niego najciekawszy. Tym sposobem tworzył program skrojony na miarę własnych potrzeb. 

Drugim dużym plusem, byli prelegenci. Mówili rzeczowo, ale z sercem, nawiązując przy tym świetny kontakt z odbiorcami. Siłą rzeczy, nie mogłam być na wszystkich prelekcjach. Ale te, na których się znalazłam, były nie tylko merytoryczne, ale również ciekawe i inspirujące. Dowiedziałam się m.in., że cierpliwość można ćwiczyć poprzez wystawianie jej na próbę (najlepiej wybrać sobie najbardziej irytującą nas sytuację, przez 7 dni prowokować jej zaistnienie i każdorazowo postępować inaczej niż do tej pory). Przy dziecku porada jak znalazł :) Zastanawiam się tylko, czy mój Książę jest dobrym testerem na początek? 

Odkopałam spod sterty kurzu w mojej głowie fakt, że wiele obszarów (jeśli nie wszystkie) można rozwijać przez zlokalizowanie blokad. A nie tylko nieskończoną ilość możliwości (których i tak nie jesteśmy w praktyce ogarnąć). Odkryłam swoją wewnętrzną harmonię i prześledziłam krok po kroku, dlaczego idea work-life balance nie działa. Zaczęłam się też uśmiechać pod nosem, gdy słuchałam wykładu z design coachingu. Już wiem, dlaczego tak korci mnie zmiana wystroju w naszej łazience :)

Plusów było sporo, ale nie będę pisać elaboratu. Ci, co są na nie i tak się nie dadzą przekonać. Więc nie będę walić głową w mur :) Natomiast tych, których udało mi się zaciekawić, zapraszam do śledzenia Laboratorium Zmieniacza i polowanie na kolejną edycję. 

Możesz się zastanawiać, dlaczego tak zachwycam się jakimś spędem ludzi w jednym miejscu. Odpowiem Ci wtedy, że owszem, można ten czas spędzić z tyłkiem przyklejonym do kanapy, z nosem utkwionym w szklany ekran. Można spać do południa i potem dąsać się na świat, że weekend tak szybko zleciał. Można też od bladego świtu sprzątać chałupę, gotować 3-daniowy obiad i kląć pod nosem, że znów nie masz chwili tylko dla siebie. Albo narzekać na pogodę, jesienną chandrę i depresję. Można też rzucić wszystko, dziecko wcisnąć Mężowi i cieszyć się czasem spędzonym poza domem (w końcu zmiana klimatu czyni cuda). 

Kto wie, może zaraz zrobisz jakiś ważny krok? Może dowiesz się czegoś nowego? Spotkasz inspirującą osobę? Wpadnie Ci w ręce świetna książka? A może po wypiciu kawy w gronie przedsiębiorczych ludzi najdzie Cię ochota, żeby zacząć żyć trochę inaczej? Po swojemu? Bardziej kolorowo? W końcu nawet jesienią można oddychać pełną piersią. Trzeba tylko mieć na to ochotę i trochę odwagi na początek.

Życzę Ci pięknej i inspirującej jesieni :)